غم تو آبروی ماست این غم را مگیر از ما            دلیل پلک‌های زخم! مرهم را مگیر از ما

نگاه خـیـس ما ارثـیۀ آبا و اجـدادی‌ست            بیا لطفی کن این حق مسلّم را مگیر از ما

برای ما که از غوغای این عالم گریزانیم            همین یک دلخوشی مانده‌ست آن را هم مگیر از ما

به غیر از خیمۀ تو هرکجا آلودۀ فتنه‌ست            نشستن در پناه سرخ پرچم را مگیر از ما

رضا فرمود فَابکِ لِلحسین اِن کُنتَ باکِیّا            عمل کردن به این فتوای محکم را مگیر از ما

دم نوحه برای سینه‌زن حکم نفـس دارد            بدون روضه می‌میریم این دم را مگیر از ما

تمام سال با شوق همین یک ماه سر کردیم            تمام سال را باشد؛ محرّم را مگیر از ما